DAG 10 ^Speciaal

op aanwijzing van de bemanning.  De organisatie had ons verzekerd, dat er voldoende ruimte tussen de auto’s zullen zijn, zodat wij eventueel makkelijk aan onze auto’s kunnen sleutelen. Vergeet het maar. De auto’s worden met een tussen ruimte van 50 cm naast en achter elkaar geplaats. Na twee uur schreeuwen en verkeerde aanwijzingen te geven zijn wij er achter gekomen dat het de bemanning niet gaat lukken om alle auto’s aan boord te krijgen. Zij die gehuurd zijn om dit te doen is niet kundig genoeg om dit te doen. Er blijf niets anders voor ons over en dit maar zelf te doen. Wij willen en zullen niemand achter laten. Wij zijn één en wij gaan met z’n allen.  En dat is ons goed gelukt. De stemming is goed  en wij gaan varen. Nog geen uur varen, komt de rivier politie aan boord en na een kwartier moeten wij rechts om keer maken. Na een half uurtje langzaam varen richting haven, doet de kaptein een poging om de politie van hem af te schudden. Vergeet dat maar. Wij moeten terug naar de haven. De papieren kloppen niet. Zijn vracht brief en brandstof voorraad is niet in orde. In de haven wordt er geknoeid met de papieren en als het een beetje donker wordt vlucht de kaptein als een dief in het donker met zijn schip richting Humaitá. Wij hebben lol aan boord ,alles is nieuw,leuk en gezellig. De meeste mensen gaan voor het eerst in een hangmat slapen. Wat wil je nog meer? Tot dat wij midden in de nacht wakker worden gebromd door de motoren van het schip. Het schip is vast gevaren aan de kust. En zit met zijn neus in de AMAZONE oerwoud. Na twee uur ploeg is het de kaptein gelukt het schip los te krijgen.  Wel te rusten allemaal.