Suriname ^Speciaal

gekozen om de indiaanse gebieden te bezoeken. Vanuit Paramaribo ben ik 380 km naar het westen gereden. Nickerie. De volgende dag ben ik mee gaan varen met de bevoorrading boot voor het indiaans dorp Apoera. Een bootreis van ongeveer acht uur. Daar wonen de Caraïben – en de Arowaken indianen. Hun weekend bestaat uit feesten. Veel bier drinken. Geen sterke drank. Daar kunnen indianen niet tegen. Het is zeker een aanrader, als je het luxe leven heel even wilt vergeten. Een bezoek aan een achter gelaten fabriek die nooit in gebruik is genomen. Project West Suriname was gedoemd te mislukken en het is ook mislukt. Miljoenen euro’s liggen weg te rotten in het oerwoud. Terug naar Paramaribo, vanaf Zorg en Hoop maak ik een binnenlands vlucht naar Drie Tabbikie het oosten van Suriname waar mijn laatste reis was geëindigd. En van daar uit met de boot vier uur varen naar het dorp Apintina. In dit gebied wonen de Wajana – en de Trio indianen. Hun leven bestaat meer uit jagen en vissen. Zij zitten niet op buiten standers te wachten. Zij zijn niet schieuw of afstandelijk. Ook hier moet je het luxe leven vergeten. Het eten is echt wennen.(naturel)Zij doen niet aan feesten. Wel maken zij hun eigen drank. Kassirie ook wel Tappana zoals het heet. Dan worden zij kots misselijk, ziek en dronken. Er is nog een indiaanse stam in Suriname. De Awajalie koelé. Zij zijn schieuw en niet bereikbaar. 2,5 Meter groot en breed gebouwd is geen uitzondering. MAAR, OVERAL WORDT NEDERLANDS GESPROKEN.