GRENS Speciaal
- Geschreven door Frits Antonius
- lettergrootte lettergrootte verkleinen Lettergrootte verkleinen
- Print E-mailadres
Dat de ene grens de andere niet is dat weet iedereen. Bij de ene is de
grens hier maar bij de andere...
ligt het daar. En toch blijft de vraag, waar is de
grens.
‘De grens van geduld ligt tussen Panama - Costarica. Dat het lang kan duren
weet iedereen. En als de organisatie zegt dat je maar beter vroeg naar de grens
gaat,
doen wij dat ook. Wij ver trekken om 6 uur van het hotel in Panama en
rijden heel snel naar de grens. wij komen daar om 6.45 uur aan en de ellende en
wachten
zijn begonnen. Een militair ter plekken leid ons naar een open veld en daar
mogen wij kiezen. Ieder team betaald 1$ ( per auto ) anders moeten wij achter
aan de
aansluiten. De organisatie kiest niet voor om aan die militair te betalen
maar achter aan te sluiten. Je kan het al raden. In totaal hebben wij 8 uur er
over gedaan,
om in Costarica te mogen rijden. Maar de meeste pestenrij komt van de Costa
Ricaanse grens. Van daar moeten wij nog 7 uur rijden naar ons hotel in
Costarica.
Reken maar uit hoe laat wij bij dat hotel zijn aan gekomen.
Wij waren niet de laatste. Wij hebben gehoord dat de laatste TEAM rond 3.45
uur (s ochtend ) zijn aan gekomen.
