De grensovergang verliep heel vlot! Dus op weg naar Huixtla. Nou we hebben door de plaats gereden, geen fuik. Ook anderen waren zoekend. Teruggereden, opnieuw de plaats genaderd en nu de weg volgens het routeboek gereden. Ook geen fuik. Verdere details zullen we u besparen. Uiteindelijk stonden we met 10 autos ergens in de bergen, geen bereik om te bellen, iemand had een satelliet telefoon maar kon de organisatie niet bereiken. We besloten door de rijden, we moesten uiteindelijk zo’n 600 km overbruggen en de verkeersdrempels (allerlei namen) zijn talrijk en alleen kruipend te nemen. 50 km/u gemiddeld halen we niet eens.

Eind van het liedje: om 10 uur ’s avonds in het hotel in San Cristobal de las Casas, moet een prachtig plaatsje zijn maar zo in het donker zie je er weinig van.

Maar we zijn wel door een prachtig landschap gereden, zuid Mexico is prachtig groen, bergachtig, en we zijn tot boven 2100 m geweest.

Helaas ook narigheid onderweg, niet voor onszelf maar een team is in het donker op een koe gebotst. Gelukkig kwam er geen ambulance aan te pas, maar de schade aan de auto is aanzienlijk (de koe kon nog lopen). Met de schrik in de benen hebben zij de laatste 40 km afgelegd en de auto lijkt technisch nog intact.

Ook de organisatie heeft problemen met invoer van sommige auto’s, waaronder de onderdelen-wagen. Het is allemaal zo simpel nog niet.